Kepa Junkera 2018ko abenduaren 6an atera zen eszenatik, Ganten (Belgika). Desagertu egin zen, akordeoia isildu egin zen. Albisteek iktus bati buruz hitz egiten zuten, larrialdiko ospitaleratze bati buruz, errekuperazio prozesuari buruz, eta ondoren ezer ez. Gero, bi urteko lan gogorra etorri zen, gorputzaren mugikortasuna berreskuratzeko errehabilitazio saioak, hitz egiten ikasteko, eskuak mugitzeko, burua biratzeko, jateko, bizitzen jarraitzeko. Kepak bizitzen jarraitzen duelako, sortzen jarraitzen duelako, artearekin, musikarekin, poesiarekin, pinturarekin, argazkigintzarekin hunkitzen delako. Dokumental hau emozio horren kontakizuna da.