Isildutako oroitzapenen eta esan gabeko hitzen artean, Ane bere historia zinearen bidez berridazten saiatzen da. Bere ahotsa zauritik irteten da heredatu zutenari zentzua bilatzeko.

Ane zinema-ikaslea gidoi baten idazketan murgiltzen da, ETAren barruko harreman afektiboak aztertzen dituena, maitasuna erresistentzia-indar gisa esploratuz. Espetxean jaioa, euskal gatazkak eta bere gurasoen militantzia armatuak eragindako historia darama. Bere sorkuntza-prozesuan, memoria kolektiboaren eta esperientzia pertsonalaren artean hazteko konplexutasuna aurrez aurre jartzen du.